Dini tarihselcilik, dini metinlerin ve öğretilerin, vahyedildikleri ya da ortaya çıktıkları dönemin tarihsel, kültürel ve toplumsal koşulları çerçevesinde yorumlanması gerektiğini savunan bir yaklaşımdır. Bu bakış açısına göre, dini metinler evrensel ilkeler içerirken, aynı zamanda, belirli bir dönemin sosyo-kültürel yapısı ve ihtiyaçları doğrultusunda şekillenmiştir.
Dini tarihselcilik, dini kuralların ve metinlerin değişmez, mutlak olduğu anlayışından farklı olarak, bu öğretilerin tarihsel olarak bağlama dayalı olduğunu ve zamanla yorumlanarak güncellenebileceğini öne sürer(örneğin İslam'da cezalandırma yöntemleri, Hristiyanlık'ta köleliğin statüsü ve Yahudilik'te kaşrut, şabat kuralları)